Carmen baccellare
|
Edission original: |
Olindo Guerrini, Le Ciàcole de Bepi, Roma, 1908 |
|
Fonte: |
| ← A proposito d'uno sproposito | Edission e fonte ▼ | A Rialto → |
.jpg)
Alvus interea procuretur aperta per intervalla: sic fac et proficies.
G. Baglivi. Prax. Med. De lue vener., I.
EHU! Cur non babeo plectrum et citharam,
Nec scribo carmina stylo purissimo,
More Praedecessoris Nostri
Qui canebat sicut carduelis?
Sed tamen accipe Nostros versiculos
Quamvis de genere sint macaronico.
Parce Nobis tu latinista,
Nam Ego non sum carminativus.
Tibi sed volumus, Professor Siliquae,
Tot verba dicere complimentaria
Quot aves volitant in coelo,
Quotquot frictura natat in mare,
Quantae in Venetia nostra dulcissima
Noctu et quotidie dicuntur ostreghae
Vel decede interfectus Roma,
Vel in vetusta Bonomia suge.
Professor optime, tu febres dominas,
Vicis moroidas, bubones profligas,
Habes in crumena Hippocrates,
Nec non Galenus in posteriore,
Et nunc. Nos miseri, quamvis in cathedra,
Purgari petimus ab icteritia,
Habes ne pilulas laxantes?
Habes cannulam clysterialem?
Lapponius porrigit Fernetum solidum
Qui debet reddere vires ad stomachos,
Sed Nobis videtur ad scopum
Lucri et proijcio eum in latrinas.
In viridario redeunt Zephiri,
Flores novissimi aperiunt calices
Et passerinae in calore
Pipilant gaudiose super tecta,
Sed Ego tribulor in isto carcere,
Ego qui, libere, feci mea commoda
Et nunc tibi dico: Professor,
Curre et succurre Me, quia sum fessus!
Medelas cogita, implaustra fabrica
Qui valeant reddere Me in Adriatica
Pace, ut patefaciam brachia
Plaudens tibi et clamans: ostregheta!