Quantae in Venetia nostra dulcissima
Noctu et quotidie dicuntur ostreghae
Vel decede interfectus Roma,
Vel in vetusta Bonomia suge.
Professor optime, tu febres dominas,
Vicis moroidas, bubones profligas,
Habes in crumena Hippocrates,
Nec non Galenus in posteriore,
Et nunc. Nos miseri, quamvis in cathedra,
Purgari petimus ab icteritia,
Habes ne pilulas laxantes?
Habes cannulam clysterialem?
Lapponius porrigit Fernetum solidum
Qui debet reddere vires ad stomachos,
Sed Nobis videtur ad scopum
Lucri et proijcio eum in latrinas.
In viridario redeunt Zephiri,
Flores novissimi aperiunt calices
Et passerinae in calore
Pipilant gaudiose super tecta,
Sed Ego tribulor in isto carcere,
Ego qui, libere, feci mea commoda
Et nunc tibi dico: Professor,
Curre et succurre Me, quia sum fessus!
Medelas cogita, implaustra fabrica
Qui valeant reddere Me in Adriatica
Pace, ut patefaciam brachia
Plaudens tibi et clamans: ostregheta!
