3
Vedova
Versi in dialetto triestino
A Giuseppe Caprin
Fortunà
Augusto Levi
1915
XX
Soneti
triestin
Indice:Levi - Versi in dialetto triestino.djvu
<dc:title> Vedova
<dc:creator opt:role="aut">Augusto Levi</dc:creator>
<dc:date>1915</dc:date>
<dc:subject>Soneti</dc:subject>
<dc:rights><a href="http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.it">CC BY-SA 3.0</a></dc:rights>
<dc:rights><a href="http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html">GFDL</a></dc:rights>
<dc:relation>Indice:Levi - Versi in dialetto triestino.djvu</dc:relation>
<dc:identifier>//vec.wikisource.org/w/index.php?title=Vedova_(1915)&oldid=-</dc:identifier>
<dc:revisiondatestamp>20200410194034</dc:revisiondatestamp>
//vec.wikisource.org/w/index.php?title=Vedova_(1915)&oldid=-
20200410194034
Vedova
Augusto Levi
Levi - Versi in dialetto triestino.djvu
1915
[p. 25 modifica]
Vedova
Che dolor, che dolor! Che disgraziada!
No la se pol calmar, la fa pietà!
La pianzi come mata, disperada,
El marì ghe xe morto un’ ora fa.
Giovine ancora, vedova restada
Sola in sto mondo cossa la farà?
De lui la iera proprio inamorada,
Tuta la vita la lo pianzerà.
— Via, la se calmi, dai, iera destin...
La conforta cussì una vedovela
Vistida in luto ultimo figurin.
— Calma? mai più! sempre sarò in sto stato...
E guardando l’amica: ma che bela!
Sto vestito che sarta ghe ga fato?