Navigatio Sancti Brendani/42

Da Wikisource
EPUB   MOBI   PDF   RTF   TXT
Qualità del testo: sto testo el xe conpleto, ma el gà ancora da vegner rileto.
Navigatio Sancti Brendani
(versione veneta)
XLII
traduzion in volgare veneto del '400 del Manoscritto d'Alençon, testo latin del X-XI secolo
XV secolo

 Edission original:   

La navigazione di San Brandano, a cura di Maria Antonietta Grignani e Carla Sanfilippo, Bompiani editore, Milano 1975

 Fonte:

http://www.classicitaliani.it/navigatio/navigatio_veneta.htm

←  XLI Edission e fonte ▼ XLIII  →
De septem fontibus

E siando andado via le bestie e li fenti, sì como Dio volse, eli se recordà e comenzà andar plu avanti per l'isola. Eli trovà sete fontane, l'una a pruovo l'altra e l'una tocava l'altra senza riva de tera de mezo da l'una a l'altra. Ziascuna menava uno rielo ben grande: l'una s'iera d'aqua clarisima plu de cristalo, la segonda de vin, la terza de late, la quarta de sague, la quinta de mana meza e l'altra mitade de balsemo, la sesta de oio bon e claro, la setima de miel. E là da pruovo s'iera sete cavali molto grandi e ben aprestadi de cavalcar e sete pavioni dreti in piè e sete gliesie de sete piere preziose: in ziascuna s'iera intaiadi dentro tuti li sagramenti. Dentro l'una s'iera tuta de cristalo, la segonda iera de granata, la terza de zafin, la quarta de stopazo, la quinta de robin, la sesta de smeraldo, la setima meza de coralo e meza de corniola. E ziascuna de quele gliesie sì aveva sete altari e sete candele da arder et in ziascuna s'iera balsemo per brusiar, e dananti queste sete gliesie s'iera una granda plaza e ben fata per li delicadi lavorieri che 'nde iera de piere preziose.

E in cavo de la plaza s'iera una gran colona de claro cazadonio, oltra muodo ben lavorada de intai e tuto lo Veio Testamento e lo Nuovo, et in cavo de la colona s'iera una molto bela ruoda da molin e iera tuta plena de canpanele e (i) iera sonaii pizioli e grandi et altre mazor, e dentro una canpanela e l'oltra s'iera sonaii de tre maniere. E questa ruoda pareva (sonar) uno sì prezioso son, che ognomo 'nde staria volentiera a oldir senza manzar e senza ber. E in so sonar sonava tal fiada sì como zinbalo e arpa e chintara e tal fiada como reluogio e tal fiada como elo sonase ad un in concordia viola, lauto e tinpana, ziamara, saltierio, canun, flabuoli e ogno altro strimento. E questo so dolze e soave sonar tanto vegniva fato per ordene e ben, lo non se poria contar, e s'elo non fose mè oltro canto de osieli nì de persone nì altro paradiso, elo seria sufiziente a tuto lo mondo.

(La colona) iera granda ccclx cubiti, la plaza s'iera granda uno stadio, zoè l'otava parte de uno miaro, e si è tuta la plaza lavorada de molte stranie cose con piere preziose e oro e arzento; e no è bona cosa in tera e inn-aqua che no sia là fato. E 'n cavo de la gradada si è uno mar plu claro de cristalo, e questo mar si è plen de pesi e de molte cose stranie e da oldir e da contar, e chi lo disese pareria una sinplitade, mo pur cusì è la veritade; e de zo fa recordanza lo profeta Davit in un verso che dise: Hoc mare magnum et spatiosum; reptilia illic, (quorum) non est numerus. Et andando su per la riva de questo mar che molto zircondava questa preziosa isola, eli trovava uno gran flume corente tal como de late, no tropo anplo, e sovra ne iera uno ponte belisimo e lavorado de piere preziose con oro e con arzento e con corniole.

E ma' andasemo (oltra lo ponte e) su lo cavo de lo ponte s'iera una riviera molto bela e delicada per le gran cose che 'nde iera, che tropo seria gran cosa a dir, e apena lo credesemo; e in cavo de questa isola s'iera uno mar molto roso e la tera rosa. Tanto andasemo su per la riviera, nu' catasemo uno gran ponte e iera sì grando e sì longo che nu' non podevemo veder l'oltro cavo nì la riva da l'altra parte; e voiando nu' pasar oltra lo ponte, asè andasemo per su e trovasemo lo ponte roto e levado da l'oltro ladi, onde vegando nu' che nu' non podevemo andar plu avanti, sì loldesemo lo Signor grandementre e tornasemo indriedo. E andando per una altra via de questa isola, asè (cose) trovasemo, sì como fontane bele e albori tuti cargadi de frute, e mè no 'nde vene note nì luse de sol, mo molto plu claro tenpo e plu luzido l'aire che no è lo sol. E senpre podevemo veder le stele de lo zielo da ogna parte e da ogna ora; e lo sol e la luna e li planeti ben se dizerne lo so movimento. E molte fiade me pareva che lo sol ne fose su lo cavo e la fiada la luna. E de queste cose che nu' trovavemo, sì como pome, pere, pigne, uve, naranzie, piere preziose e altre cose, ne podevemo tuor a la nostra volontade. È plu in quele parte cotal cose che non è in le nostre de quele che 'nde nasie da ogno tenpo: plu 'nde sé lazuro fin che no è da nu' sablon, e così è de le piere preziose e de li monti de lo auro e de lo arzento, como è qua le montagne de tera e de marmori e de oltri sasi.

Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Navigatio_Sancti_Brendani/42&oldid=42526"