Maridèmose
Come che se vede
|
Edission original: |
Attilio Turco, Sonetti Veronesi, Verona, Tipografia Operaia, 1924 |
|
Fonte: |
| ← In cesa | Edission e fonte ▼ | Tolìmela, Signor! → |
MARIDÈMOSE![1]
La me morosa jeri la m’à dito:
— Quand’è-lo, fiol d’un can, che te me sposi?
G’ò risposto: — và là, tiremo drito;
No gh’è de meio che restar morosi!...
— Te te la passi via piassè pulito,
E te vè co’ la Togna e co’ la Rosi;
Te fe’ de manco de pagar l’afito
E de note te dormi e te riposi!
Ma mi ò pensado par un altra cosa:
Che da morosi se se vol più ben;
Quando doman te fussi la me sposa
E mi quel poro can che te mantien,
Dopo un pochi de jorni te me trati
Come che fa ’l barbier.... coi so abonati!...
- Note
- ↑ Maridèmose! ― Sposiamoci!
