3
XIX. Un baso
Rime veneziane
Libro QuartoXVIII
Attilio Sarfatti
1892
XIX
poesie
<dc:title> XIX. Un baso <dc:creator opt:role="aut">Attilio Sarfatti</dc:creator><dc:date>1892</dc:date><dc:subject>poesie</dc:subject><dc:rights><a href="http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.it">CC BY-SA 3.0</a></dc:rights><dc:rights><a href="http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html">GFDL</a></dc:rights><dc:relation></dc:relation><dc:identifier>//vec.wikisource.org/w/index.php?title=Un_baso&oldid=-</dc:identifier><dc:revisiondatestamp>20110303165932</dc:revisiondatestamp>//vec.wikisource.org/w/index.php?title=Un_baso&oldid=-20110303165932
XIX. Un baso Attilio SarfattiLe Rime Veneziane e Il Minuetto.djvu1892
— L'ò dito, lo ripeto e te lo zuro,
Che sarò sempre sempre inamorà. — Madona mi, che scuro! 4Andemo via da qua.
— No, no, resta, te prego, Nina, resta...
Dame un baso... Non farme più sofrir. — Ma no'l ga sal in testa... 8La mama pol vegnir.
— Un baso solo... un baso... almanco questo...
Un baso... andemo... via... non posso più. — Mi no son bona... Presto, 12El me lo daga lu.