Pagina:Trieste vernacola.djvu/51

Da Wikisource
Sta pagina la xe stà trascrita e rileta.
EL SBRAGION.1


Su che i te mazza, toco de frascona,2
Ghe ne vol tanto a darme una candela?
Diese volte ò sonà la campanela;
Vustu, cagna da Dio, che me spolmona?

Dove xelo quel bieco3 de fanela
Che m'à scalda gersera la parona?
La camisa de note dove xela?
Mòvete, via, petazza buscarona!4

Xe un'ora che te ciamo e che t'aspeto,
Xe un'ora che me sbrego de criar:5
No sastu, sporca, che go mal de peto?

Guai se me salta, sa, la mosca al naso...
Ma xe Pasqua, e me devo confessar:
Per questo ingioto,6 compatisso... e taso!


Dialetto istriano.

  1. el sbragìon (da sbragiar, sbraitare, urlare), sbraitone.
  2. toco de frascona, pezzo di vanitosa.
  3. bieco, toppa, pezzuola.
  4. petazza buscarona, pettegola sfacciata.
  5. me sbrego de criar, mi spacco, mi lacero a furia di gridare.
  6. ingioto, inghiottisco.
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Trieste_vernacola.djvu/51&oldid=65790"