Pagina:Poesie edite ed inedite de Lodovico Pastò venezian.djvu/109

Da Wikisource
Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.

20Dai oresi, dai marceri
Pani, sede, biancarie,
E un milion de strigarie.
La so casa a tute l'ore,
Gera piena de sartore,
25De scufiere, e colarine...
Che duchesse? che regine?
Ancuo questo, doman quelo
Ma sto afar no gà durelo.
Ale tante so mario
30Va disendo: pofardio!
La gran roba gha sta dona
Tuta quanta stupendona;
La so dota gera onesta,
Perchè fata su ala presta,
35No ghe entrava sti salì,
Sti abitazzi, e... che soi mi?
Go un sospeto maledeto,
Che sta dona co so in leto
Vaga alora a scarselini,
40Per robarme dei zechini;
Ma, perdia! che'l saverò:
So ben mi quel, che farò...
Oh, la vogio veder bela
Co sta siora vanarela.
45Cossa falo: el volta via,
E 'l se porta in pescaria
Per trovarse un gambaron
Forte, e san quanto un lion,

Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Poesie_edite_ed_inedite_de_Lodovico_Pastò_venezian.djvu/109&oldid=63812"