Pagina:Il vespaio stuzzicato.djvu/111

Da Wikisource
Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.


Ma, se scrivo per mi, l'aqua hò segonda,
     Ne fazzo tropo mai sforzi de schena:
     Maravegie me fà quasi la pena;
     220Pronta hò la frase, e la materia abonda.

Diga ogn'un quel, che'l vuol, che mi dirò,
     Che a far per genio, no' se fà fadiga.
     E no' posso patir ch'altri me diga:
     224Ma de sì; quà de là; de sù, de zò.

O gh'è chi, imersi in le lascivie sporche,
     Ne vuol, ne sà far ben! Che vuol dir questo?
     Lassemo ch'altri interpetra sto testo:
     228Cazzemoli d'acordo in sù le forche.

Questa è (ve sò dir mi) zente nassua
     Per far numero solo, e far vergogna
     Ale Famegie: e al pan, che ghe bisogna,
     232Inutilmente al fin darghe la frua.

Niente se fà con st'anime prescite;
     Ne val consegi de nissuna sorte.
     Con chi vuol caminar per vie sì storte,
     236No' n'hò amicizia, e no' protesto lite.

Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Il_vespaio_stuzzicato.djvu/111&oldid=62763"