Salta al contegnùo

Pagina:El marìo cortesan.djvu/47

Da Wikisource
Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.

          Giusta tutto polito, come ti sa, ma presto;
          Serra, e dame la chiave, che te dirò po el resto.
Ton. Cossa ghe? falla viazo? De indovinar presumo.
          L'andarà in Inghildon dove se pesta el fumo. parte.
Zan. Ho ditto quel che basta: se ancuo no la castigo,
          Facendoghe paura, nissun me stima un figo.
          Colle cattive un poco, un poco colle bone,
          Quando i matti xe omeni, tien a dover le done. parte.

SCENA IV.
Bortolo, e Bettina.

Bett. Bon! sfredive, e criè quando ve vien da tosser.
Bort. Adesso son in maschera, nissun m'ha da cognosser.
Bett. Spiritoso! Bort. E vu bella! Bett. Grazie dei so favori.
          Ma disè: dove andeu?
Bort. A dar la cazza ai Tori.
Bett. Vu no se mai sta in maschera in tutto st'anno un zorno:
          Coss'è sta maraveggia?
Bort. Ancuo gho pan in forno.
Bett. Senza che mel zurè, son più che persuasa.
          Ve piase el pan foresto?
Bort. No, che l'è pan de casa.
Bett. No ghe arrivo gnancora: co ghe del mal, se tase.
Bort. Ho ridesto che basta: Andè, lasseme in pase.
Bett. Mo sior no, che no vago, vojo anca mi saver
          Cossa è sto contrabando. Bort. Andè, cara mugger.
Bett. Se credesse vestirme anca da poveretta,
          Vojo vegnirve drio.
Bort. Ve aspetto alla fossetta.
Bett. Eh sior no, che andarè poco lontan da nù.
Bort. Sta notte torno a casa, cossa voleu de più?
Bett. Voi vegnir anca mi; vojo, se no me mazzo.
Bort. Prima de dirme vojo, crescer bisogna un brazzo.
Bett. Vardè ben, vardè ben, che no ve chiamè gramo.

SCENA V.
Giulia, e detti.

Giul. ECcomi, signor Bortolo, quando volete andiamo.
Bett. Adesso ho capì tutto. In macchina, patron?
          E che tocco ben mio, da far gola al liston!
          Can! più che me travaggio, più desperar me fè.
          Ma che lege xe questa?

Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:El_marìo_cortesan.djvu/47&oldid=77170"