Pagina:Attilio Turco - Sonetti Veronesi.djvu/146

Da Wikisource
Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.
LA CAMPANA DE LA PACE
(4 Novembre 1918)
L'ARMISTIZIO


Sona, sona! campana benedeta!
     Fate presto sentir ai quatro venti!
     Gh’è meiara1 de rece che te ’speta
     E meiara de cori su l'atenti!...

Sona, sona! sta guera maningreta
     Ormai l'è vinta! Sona, che momenti
     L'Austria, testona, la sarà costreta
     A pagar, sensa tanti complimenti!

Sona campana! el popolo se spera
     De averghe pace, e d'essar compensà
     Dei sacrefissi fati par sta guera,

Che tanto sangue, e pianti l’à costà!
     Sona campana, boti2 alegri e forti,
     Che i te possa sentir, i vivi e i morti!

  1. meiara ― miliaia;
  2. boti ― rintocchi.
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Attilio_Turco_-_Sonetti_Veronesi.djvu/146&oldid=71815"