Pagina:Attilio Turco - Sonetti Veronesi.djvu/130

Da Wikisource
Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.
IV.


E no i s’à visto più da quela sera.
     Ela no l’à voludo più ’l moroso;
     La ghe diseva a tuti: no me sposo!
     Lu 'l mese ’drio, l’è sta ciamado in guera.

E’l g’à scrito ’na volta. Ela, de sfroso,1
     La gà manda un saludo in do’ che l’era...
     Ghe parea d’essar sta’ massa2 severa,
     La se sentiva drento un serto coso...

Ma quando l’à savù che in t’un asalto
     L’è restà morto, Dio! quanto l’à pianto...
     L’è corsa da un de quei che gh’è su in alto

E la s’à fato far el passaporto,
     Par portarghe dei fiori in Camposanto,
     E par basàr3 la tera in do’ l’è morto!

  1. de sfroso ― di nascosto;
  2. massa ― troppo;
  3. basàr ― baciare.
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Attilio_Turco_-_Sonetti_Veronesi.djvu/130&oldid=71771"