Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.
LA MADONETA CHE GIRA.
I.
El capitel guardava su 'na strada
persa nel campo, e gh'era sconta drento
'na madona de legno invernisada,
con su la testa un çèrcolo d'argento.
E sta madona l'era fortunada:
un morar1 lì vissin ghe fasea vento,
i fiori ghe portava la rosada
e i oseleti i grani de formento.
Ogni sera una mota2 de putei,
i la fasea sguissar da l'alegria,
piantandoghe altarini co i quarei;
ma una note sonà l'ave maria,
dopo de averse tirà su i cavei,3
la madoneta l'è scapada via!