Soto l'ombrèla

Da Wikisource
EPUB   MOBI   PDF   RTF   TXT
Qualità del testo: sto testo el xe conpleto, ma el gà ancora da vegner rileto.
[p. 94 modifica]
SOTO L'OMBRELA.


     Piovea! – Sora l'ombrela
la piova la ciocava
e i oci mei de mi con quei de ela
par soto i se incontrava.

     E mi pensava: adesso
se el maestro me vede,
corpo de un can, che 'l me ne fa un processo
che nissuni lo crede...

     E quel'altra, scansando
le boteghe più ciare:
«Sior, sior» ― la me disea ― «me racomando,
che no cata me mare!»1

[p. 95 modifica]


     E mi, furbo, par ela
e un poco anca par mi,
pronto co i oci a manovrar l'ombrela,
par così e par così...

     Sempre svelti col passo
la ciapavimo tuta;
el çervel me disea: bùteghe el sasso,
quel'altra disea: buta...

     Fin che un colpo dal caso,
g'ò strucà2 el brasso drito...
Epur, no so sta bon de darghe un baso...!
Cissà cosa l'à dito?!



Note
  1. mare: madre.
  2. strucà: stretto.
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Soto_l%27ombrèla&oldid=70518"