Beta francona, svelta, e un poco stramba
Per meterse la prima in posizion
Dà el caenazzo a la porta e in man la ramba
De la camera un vechio caregon;
Pò co la dreta in tera l'altra gamba
Puzandoghe de sora in quel'azion
La dise a Cate, alzada la camisa
Varda pur se gò storta la marfisa.
Naturalmente a quela spalancada
Mona no gh'è per quanto la sia streta
Che no se mostra un poco sberlefada,
E a Cate zà ghe trema el cuor per Beta;
Ma decisa custia no la ghe bada,
Mete zò la sinistra, alza la dreta,
Torna Cate a vardar, e mezza morta
O Dio! la dise, o Dio! ti la gà storta.
Le se cambia la parte, e fra el contrasto
De pudor, d'impazienza, e de paura,
Cate espone de Beta a l'ochio, a al tasto
La cara portesela de natura,
E no capindo che nasseva el guasto
Da un sforzo acidental de positura
Beta pronunzia, el Barba no cogiona
Gavemo tute dò storta la Mona.
Un fulmine che rompa sul più belo
Del piacer la bevua a un per d'amanti,
Un sechio d'acqua fresca sora el pelo
De do Gati in barufa senza guanti,
Xè paragoni fiachi, e da putelo
Per depenzerve i moti, i sesti i pianti
Che produse in ste Pute la sorpresa
De averse da tenir storta la sfesa.
Pagina:Poesie e satire di Pietro Buratti veneziano.pdf/7
Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.