Pagina:Berto Barbarani, I due canzonieri, 1917.pdf/73

Da Wikisource
Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.
IV.


     E la mama? – Oh, la mama l'è una santa
rassegnada, l'è un angelo che sgola
par la casa, l'è un angelo che canta
quando nüaltri se g'à el gropo in gola!

     Se gh'è diese la fa védar çinquanta,
la ne basa così... la ne consola;
ma la miseria la se fa più tanta,
no se vede mai carne su la tola!

     Che una pora fameia decaduda,
quando che la miseria la le imbranca,1
par quanto che la fassa e che la suda,

     la tera soto i piè sempre ghe manca...
Ciò, se incontra i amissi, se i saluda,
e quei viliachi no i risponde gnanca!

  1. imbranca: afferra.
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Berto_Barbarani,_I_due_canzonieri,_1917.pdf/73&oldid=70550"