Pagina:Berto Barbarani, I due canzonieri, 1917.pdf/55

Da Wikisource
Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.
II.


     Ma sti du mostri che i se pissa a dosso,
i à imparado la briscola e el trisete;
i bastona, se i pol, le putelete
quando i se rabia, e i vede tuto rosso.

     Mi de conosso uno, de conosso,
che el g'à tirado una sassada a un prete;
i g'à la facia cuerta de brosete1
i brassi longhi e 'l çerveleto grosso.

     No se sa cosa i magna – Te li cati
su par la piassa co 'na scorsa in boca
o drio una fossa par negar de i gati;

     soto al teatro drio a tirar le recie,
soto una torsa a destacar la moca,2
o uniti in sambra3 a tormentar le vecie!

  1. brosete: piccole pustole
  2. moca: colaticcio di candela
  3. sambra: masnada.
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Berto_Barbarani,_I_due_canzonieri,_1917.pdf/55&oldid=70524"