Pagina:Berto Barbarani, I due canzonieri, 1917.pdf/247

Da Wikisource
Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.


Così messa la scena, eco, voria
portarve soto a una finestra granda,
tuta saor de vecia pöesia,
a colonete che se racomanda

a quei che passa, che no i volta via
sensa guardarla, sensa far dimanda
de qual vecia casada, eco, la sia,
ci sia mai quel paron che la comanda.

Da là drento Giulieta discorea
co Romeo, col so dio, col so signor;
e l'era tanto el ben che i se volea
che no gh'è omo, no ghè pianta o fior,

no gh'è mar, no gh'è Adese che va
in çerca de paesi e de çità,

Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Berto_Barbarani,_I_due_canzonieri,_1917.pdf/247&oldid=70762"