Pagina:Berto Barbarani, I due canzonieri, 1917.pdf/164

Da Wikisource
Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.
V.


     A la matina, quando che a bon'ora,
in tri quatro i è andadi in fin là su,
Momolo Brenta el dindolava ancora,
ma la campana no sonava più...

     Era morto un gran omo, e pò, gh'è questo:
Çerti fati ne pol sempre insegnar...
Momolo Brenta? Campanar più onesto...?
Anca da morto l'à volù sonar!

Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Berto_Barbarani,_I_due_canzonieri,_1917.pdf/164&oldid=70584"