Pagina:Berto Barbarani, I due canzonieri, 1917.pdf/159

Da Wikisource
Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.
III.


     L'era una note piena de paura,
e in meso ai monti brontolava el ton,
che scavalando su par l'aria scura,
el pareva so sio del campanon...

E à piovudo, à piovudo così tanto,
che i lampioni in paese i s'à smorsà:
solo un lume remengo in camposanto
par quela note l'è restà impissà...1

  1. impissà: acceso.
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Berto_Barbarani,_I_due_canzonieri,_1917.pdf/159&oldid=70582"