Bruta ma furba

Da Wikisource
Vai alla navigazione Vai alla ricerca
EPUB   MOBI   PDF   RTF   TXT
Qualità del testo: sto testo el xe conpleto, ma el gà ancora da vegner rileto.
Bruta ma furba
1904

 Edission original:   

Carlo Rumor, Chi le conta xe qua, Stab. tip. G. & G. Scarabellin, 1904

 Fonte:

http://invenessian.blogspot.com/2010/02/carlo-rumor.html

Edission e fonte ▼

So picola e bruta,
le gambe go storte,
so seca incandìa,
4che paro la morte;

la çiera xe verde,
i oci da gato,
la goba davanti
8mia mare m'ha fato;

go i brazzi che ariva
perfin ai zenoci,
go pochi cavei
12co tanti peoci;

so tuta coverta
de bruschi e de rogna,
go 'l naso che manda
16l’odor de una fogna...

e pur ghe xe un toso
de mi inamorà,
e, çerto, tra poco,
20el me sposarà.

Saveu mo el motivo
de tuto sto amor?
Perché go mio barba
24ch'el crede signor.

Ma po, co sto toso
m'ha belo e sposà,
mio barba ritorna
28un gran desparà:

cussì me so messa
co tuti d'acordo,
perché resta in trapola
32el povaro tordo.

Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Bruta_ma_furba&oldid=41350"